Het Nationale Bibliotheekcongres 2019
Op 16 april trok de bibliotheeksector erop uit voor het Nationale Bibliotheekcongres. In de Van Nellefabriek in Rotterdam werd het thema ‘diversiteit’ onder de loep genomen door verschillende sprekers en kon het publiek deelnemen aan workshops, deelsessies en talks.
Expeditie Anton verzorgde een van deze deelsessies en inspireerde daar menig collegae uit het werkveld. Aan de hand van een praktijkvoorbeeld, nam Expeditie Anton-lid Wieske van der Velden het publiek mee in haar verhaal over Design Thinking. Deze methode is door het innovatieteam ingezet om de behoefte van internationals in Eindhoven te achterhalen en om antwoord te geven op de vraag ‘How to make internationals feel more at home in Eindhoven?’. Dat het onderzoek de eerste keer niet direct tot successen leidde, was een belangrijk onderdeel van de deelsessie. Design Thinking kenmerkt zich namelijk door twee aspecten: 1) de gebruiker staat altijd centraal en 2) het proces is hartstikke iteratief. En juist deze twee aspecten zorgen ervoor dat het proces anders kan lopen dan je had verwacht, zo ook voor Expeditie Anton. Het onderzoek bracht wel genoeg relevante informatie op, maar het beantwoordde niet de onderzoeksvraag. Hoe kon dat? En hoe los je dat op? Deze vragen kun je op geen andere manier beantwoorden, dan je over te geven aan de iteratie van Design Thinking en een paar stappen terug te nemen. Waar ging het mis? Waar kunnen we van leren? Hoe zetten we weer stappen vóóruit?
En eerlijk is eerlijk, het gaat vaak vanzelf om met een project door te gaan omdat je er al geld, tijd en moeite in hebt geïnvesteerd, ook al is het effect van je project minimaal. Maar wat levert je dat (op de lange termijn) op? De acceptatie van het (ongewenste) resultaat en de stappen die je hierdoor voor- en achteruit zet, zijn de sleutels tot succes. Dit betekent niet dat alles eerst moet mislukken om succesvol te kunnen zijn. Maar door te reflecteren op je proces en leermomenten vast te leggen, vergroot je de kans op slagen.
Expeditie Anton stelde zichzelf de vraag waarom het onderzoek naar internationals niet had gezorgd voor het gewenste resultaat. Deze reflectie bleek simpeler dan dat het in eerste instantie leek: de afstand tussen onderzoeker en international in het onderzoek was te groot. Dit leidde tot het stellen van een tweede vraag: wat kunnen we hiervan leren? En deze vraag geeft perfect weer dat je nooit faalt, ook al loopt je onderzoek niet zoals je zou willen. Ons onderzoek liet namelijk wel zien dat veel echtgenoten van internationals niet aan werk kunnen komen, terwijl zij relevante (werk)ervaring hebben in marktonderzoek, data-analyse, sociologie, etc. Hierdoor ontstond de volgende som: Expeditie Anton voelt tijdens het onderzoek een afstand tussen henzelf en internationals omdat zij zelf geen international zijn + er zijn veel internationals zonder werk die de juiste expertise hebben om onderzoek te verrichten = een onderzoeksteam bestaande uit internationals dat voor de Bibliotheek Eindhoven onderzoek gaan verrichten. Maar daar stop het niet. Met dit nieuwe inzicht betrekt Expeditie Anton de international ook bij het creatieve proces. Het innovatieteam organiseert brainstormsessies waar internationals over onderwerpen als de collectie, het lidmaatschap en de activiteiten gaan nadenken. Want uiteindelijk wil je iets mét hen ontwikkelen. Niet vóór hen.
Het delen van deze ervaring in de deelsessie, met de nodige succes- en leermomenten, zorgde voor een grote opkomst op het congres. Dit maakt Design Thinking ook zo’n fijne methodiek: het gaat zeker niet altijd goed, maar door open te staan voor de ‘fouten’ en dit met elkaar te delen kom je samen verder!
